Uit gelekte informatie over de begrotingsonderhandelingen blijkt dat premier Bart De Wever voorstelt om het budget voor ontwikkelingssamenwerking verder te verlagen tot de helft van het oorspronkelijke budget.
Een decimering van solidariteit — midden in een tijd van oorlog, klimaatontwrichting en humanitaire rampen.
Er wás al quasi niets meer om op te besparen. Toch wil De Wever verder snijden. Wat nu voorgesteld wordt, is een zware klap die ons verder op de koers van Trump zet — weg van internationale samenwerking, richting isolationisme en onverschilligheid. Het belooft valse veiligheid, maar veroorzaakt echte schade op korte en lange termijn.
Wie vandaag een krant openslaat of door sociale media scrollt, ziet de realiteit: torenhoge noden, verbrijzelde levens. Van Gaza tot Congo, van Afghanistan tot de Filipijnen. Terwijl kinderen in kwetsbare landen sterven van honger, wil de premier besparen op voedselhulp. Terwijl vrouwen in Congo strijden tegen seksueel geweld, wil hij de weinige middelen wegsnijden die hen beschermen. In zo’n wereld pleiten voor minder solidariteit is niet neutraal. Het is een keuze — tegen mensenlevens.
Het is een bewuste keuze: méér geld voor wapens en fiscale cadeaus, maar besparen op levens. Toen de regering-Trump besparingen doorvoerde op ontwikkelingssamenwerking, toonden studies van The Lancet aan dat dit tegen 2030 zou leiden tot 14 miljoen extra doden, onder wie 4,5 miljoen kinderen jonger dan vijf jaar. Dat is de prijs van ideologische kilte en het verlaten van empathie.
Wanneer budgetten krimpen, verdwijnen er niet gewoon lijnen op papier. Er verdwijnen vaccins. Gezondheidscentra. Scholen. Levens. Minder investeren in solidariteit betekent: meer sterfgevallen door vermijdbare ziektes, meer kinderen zonder onderwijs, meer vrouwen zonder bescherming bij seksueel geweld, meer onmenselijke arbeidsomstandigheden, meer mensen op de vlucht.
In tijden waarin mensenrechten ongezien onder vuur liggen, schuift de premier actief beleidskeuzes naar voren die dat vuur nog aanwakkeren.
De Belgische ontwikkelingssamenwerking werkt. Ze redt levens. Ze versterkt gezondheidssystemen. Ze bevordert onderwijs, democratie en stabiliteit. Ze maakt samenlevingen weerbaar tegen klimaatverandering en voorkomt dat crisissen ontsporen. Ze verdedigt fundamentele mensenrechten — precies wat vandaag nodig is.
11.11.11 roept Vooruit, CD&V en Les Engagés op om te kiezen: Tussen afbraak of opbouw. Tussen samenwerking of isolationisme. Tussen het besparen op levens — of het redden ervan.
---
“Nog eens extra 25% besparen op internationale samenwerking is een bittere pil, die geen enkele andere sector moet slikken. Je kan niet blijven knippen terwijl de grote vermogens ongemoeid blijven. De regering moet luisteren naar de oproep van vakbonden & ngo’s en eindelijk naar de inkomstenzijde kijken. Daarvoor kwamen deze week meer dan 100.000 mensen op straat!”
- Bart Verstraeten
---
